koło drzwi

См. также в других словарях:

• obijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obijaćam, obijaća, obijaćają, obijaćany {{/stl 8}}– obić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, obiję, obije, obity {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uszkadzać coś, uderzając czymś o coś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chodzić — 1. Chodząca cnota, cnotliwość, dobroć, powaga, uczciwość itp. «o człowieku godnym, dobrym, rozsądnym, uczciwym itp.»: Moja teściowa, kobieta niezwykle energiczna i uczynna, uchodzi we wsi (...) za chodzącą dobroć. PorD 5/1999. 2. Chodząca kronika …   Słownik frazeologiczny

• zamknąć się — 1. Koło, kółko się zamyka a) «jakieś sytuacje, czynniki wzajemnie się warunkują, uniemożliwiając rozwiązanie problemu»: Polskich piosenek jest też coraz mniej w polskich radiach, bo słuchacze nie chcą ich słuchać (a rządzi prawo rynku). Inżynier… …   Słownik frazeologiczny

• zamykać się — 1. Koło, kółko się zamyka a) «jakieś sytuacje, czynniki wzajemnie się warunkują, uniemożliwiając rozwiązanie problemu»: Polskich piosenek jest też coraz mniej w polskich radiach, bo słuchacze nie chcą ich słuchać (a rządzi prawo rynku). Inżynier… …   Słownik frazeologiczny

• nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… …   Słownik frazeologiczny

• u — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego; stanowi odpowiednik samogłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}u {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

• palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… …   Słownik języka polskiego

• palec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż, D. paleclca, lm D. paleclców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden z pięciu owalnych, zginających się członków kończących rękę i stopę człowieka; także: zakończenie kończyn zwierząt i …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Список праиндоевропейских корней — Для улучшения этой статьи желательно?: Найти и оформить в виде сносок ссылки на авторитетные источники, подтверждающие написанное …   Википедия

• Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia